Opera in Nijmegen; eens in de paar maanden valt het genoegen ons ook in het verre Nederlandse oosten ten deel. Met de Weense ‘opera-fixe’ nog vers in de herinnering voelde het wat provinciaals aan, maar ik verheugde me er op. En dan Aida: romantisch, meeslepend, Italiaans.. ik zat helemaal klaar om me er aan over te geven. Maar Aida is ook een gekostumeerd verhaal waar geen regisseur om het hoge ‘Egypte-gehalte’ heen kan, en zich veroordeeld ziet tot de traditionele hiëroglyfische sfeer, waarin zwarte bloempotkapsels, hagelwitte geplooide tenues en ankh-kruizen niet weg te denken zijn. Misschien dat alleen een regisseur als Pierre Audi het voor elkaar zou krijgen om de enscenering te abstraheren en te moderniseren, en me het gevoel te geven dat ik op dat moment in Egypte ben, of beter: dat het Egypte van Aida op dat moment in míj is. De afstand tussen mij en de hoofdpersonen Aida, Radames en Amneris bleef heel groot, en liet zich alleen verkleinen door mijn ogen dicht te doen. De muziek! Als je naar opera gaat kijken, blijkt luisteren toch het meest essentieel. In de muziek gebeurt alles. De liefdes, angsten, jaloezieën, twijfels, heldhaftigheden, berustingen. Het hele palet aan emoties baant zich een weg door je heen, en maakt iedere visuele tekortkoming vergeeflijk. Radames was niet bepaald de jonge krachtige god die ik me er bij voorstelde, maar toen hij zong maakte het niet meer uit. De dans-scenes waren wat stijfjes, de ensemblescenes wat statisch, maar de krachtige koren overbrugden mijn afstand tot het podium moeiteloos. De groepsscenes leken wat overgeregisseerd, terwijl de dialoogscenes juist wat te weinig waren vormgegeven. De spanning in de muziek zag ik niet terug in de mis-en-scene, waar de personages maar wat liepen rond te lopen, zo nu en dan hun teksten reciterend. Hoeveel bedreigender zou Amneris zijn als ze vlak achter Aida blijft staan, haar jaloerse adem letterlijk in Aida’s nek, terwijl ze haar verdenkingen van de geheime liefde tussen Aida en Radames uitspuwde? Maar nogmaals, met de ogen dicht maakt het niet uit. De muziek is de beste verteller.